De lange dagen door de woestijn hebben zijn tol geëist. Niet alleen is onze auto verzwakt, ook kunnen we zelf wel wat slaap gebruiken. We gebruiken onze rustdag in Marrakech dan ook als eerst om uit te slapen. We komen rond het middaguur ons bed uit, na een heerlijke nacht. Een toch korte nacht later, staan we vlot op en duiken weer onder de douche. Hoewel in mindere mate, laat het water dat wegstroomt nog een bruine waas na.
Op de lange wachtdag van gisteren was ons jammer genoeg niet alleen het gebroken chassis opgevallen, maar ook onze linker aandrijfas had het begeven. En hoewel we graag een kijkje hadden genomen in het centrum van Marrakech, ging onze reis vandaag naar de mechanic. Na de rust in de stad van gisternacht, was het vandaag chaos op de weg. Na een korte trip sloten we achteraan in de rij en begon het wachten opnieuw.
De monteurs hadden het weer druk en er werd vanalles geklust. Meest voorkomende probleem: de uitlaat. Terwijl we aan het wachten waren, werd het ons duidelijk dat het lastig ging worden om een nieuwe aandrijras te regelen. We waren niet de enige die opzoeken waren. Een aantal rondjes over de parkeerplaats later, kwamen er twee fransen onze kant op en vroegen of we hun nieuwe aandrijfassen wilde kopen. We zouden er veel voor hebben betaald, maar het uiteindelijke bedrag kwam uit op een luttele 40 euro voor twee. Na nog een uurtje of wat wachten, werden we door een zeer vrolijke jongen geholpen die binnen een uur niet alleen de aandrijfas had vervangen, maar ook nog de twee ‘koeienogen’ voorop. Na een snelle check van onze motor waren we klaar voor onze reis naar huis. Het was ondertussen vijf uur en over een half werden we verwacht bij de ceremonie ergens buiten Marrakech. We hadden geen tijd meer voor een douche of schone kleren, dus we vertrokken.
Een mooie dwaaltocht door Marrakech brent ons bij Fantasia Chez Ali. Een restaurant/disco/paardenbaan. Er volgt een demonstratie van extreem paardrijden en Marokkaanse zang, waana de ceremonie begon. Na het bedanken van alle sponsoren werden de winnaars bekend gemaakt. We hebben niet gewonnen…
Na de ceremonie namen we plaats aan lage tafels waar ons, in gezelschap van italiaanse players, een lekker maaltje werd voorgeschoteld. Na het verorberen van het eten met een heerlijk Marokkaans wijntje, waren we er klaar voor, het eindfeest. En hoewel ons net was verteld dat we toch echt om 6 uur weer moesten gaan rijden, was het een mooi feestje. Aangezien we er toch weer vroeg uit moesten, kozen we rond een uurtje of 2 het hazenpad en vertrokken naar ons hotel.
Na een korte nacht ging om half vijf de wekker. Met nog slaap in onze ogen stappen we ons bed uit, douchen en lopen met onze bagage naar het ontbijt. Een goede kop koffie geeft ons weer vertrouwen en we stappen in ons oranje monster. We vertrekken voor het laatste stuk door Marokko. Op naar Tanger, op naar Europa.
