We staan rustig op en doen de laatste checks. We gaan twee dagen door voordat we weer in een reparatiekamp kunnen komen, dus er moet niks ernstigst breken.
Honderden viertjes zijn niet meer fit genoeg om te starten en gaan over de weg naar Marrakech. Wij gaan wel de piste op en hebben er zin in! Het startmeisje ontdekt dat we Nederlands zijn en spreekt ons meteen moed in door trots haar enige nederlandse zin op te zeggen: ” Ik wil graag naakt door het bos rennen”. Hmm, jammer dat er in de wijde omtrek geen boom te bekennen is, schat..
We gaan rijden en al snel staat het hele veld stil in 500 meter mul zand. Gelukkig is Jochem enthousiast, kan het gaspedaal goed vinden en rost ons in 20 seconden door de zandbak waar anderen uren vastzitten. Het team van Green4ward (g4w) hapt wel in het zand, dus we kunnen toch nog even graven.
Dan komt de eerste tegenvaller, terwijl wij stil staan let onze voorganger niet op en parkeert achteruit zijn bumper in onze voorkant. Wij zijn nu 10cm korter en kunnen dus in Utrecht straks nog makkelijker inparkeren.
Verder verloopt alles soepel, we leren steeds meer frans van ons routeboek en gaan bij de goede steenhoop links. We vinden een boom en houden pauze. Green4ward heeft een gastel en Jasper zet weer een goeie kop koffie terwijl we links en rechts andere teams helpen nieuwe schokdempers te plaatsen.
Tegen zonsondergang scheuren we over een eindeloze zwarte steenvlakte en genieten van een waanzinnig mooie omgeving. En dan houd alles op…
We maken klappen op iedere kiezel en ons achterwiel slingert terwijl de auto rechtdoor gaat. Ons chassis blijkt doorgebroken bij de wielophangen. Shit!
Het wordt donker en stapvoets rijdend bereiken we een klein kamp waar nog tien andere renault staan. Hulp is onderweg, vertellen zij ons. Achteraan de stoet rijdt namelijk een mobiel lasapparaat. Precies wat we nodig hebben.
De zon gaat onder, maarer is nog geen hulp te zien. We zetten onze tent op en maken ons bedje op. Dan beginnen we aan ons avondmaal, pannekoeken! Heerlijke pannekoeken met spek, kaas en andere lekkernijen. En dat midden in de woestijn onder een prachtige sterrenhemel. We duiken onze tent in en dromen over de snelle aankomst van een mobiel lasapparaat…
De wekker gaat weer vroeg en om ons heen vertrekken de eerste viertjes voor de laatste 50 km off-road door de woestijn. We staat rustig op en nemen afscheid van auto na auto. We blijven over met enkel één ander renaultje. Twee franse dames met een missen achterschokdemper. Behulpzame jongens als wij zijn beginnen we te klussen en zetten we tijdelijk een voorschokdemper achterin. De dames kunnen weer verder en laten ons alleen achter. De zon staat ondertussen flink hoog en in de schaduw van onze bolide pakken we er een boekje bij. Na plusminus 9 uur wachten, waarin elke langskomende auto een andere wachttijd aangeeft, zien we de witte Nissan aan de horizon verschijnen. We maken aan de twee franse mannen duidelijk wat er mis is en binnen drie kwartier zijn we een stuk koets armer en twee stalen platen rijker. We kunnen weer verder!
Langzaam en voorzichtig leggen we de laatste kilometer af naar de finish en het einde van ons woestijn avontuur. Onder luidt getoeter scheuren we over het laatste stuk mulle zand en draaien we de verharde weg op. Op naar Marrakech!
Door het lange wachten weten we dat we laat zullen aankomen, maar de warme douche van ons hotel en de zachte bedden zorgen ervoor dat we, langzaam maar gestaag, de bergen over rijden. De kilometers naar Marrakech lopen langzaam terug. Uiteindelijk komen we rond drie uur ‘s nachts aan bij het checkpoint net buiten de stad. We worden gefeliciteerd en krijgen de route naar ons hotel.
De trip door de buitenwijken van Marrakech valt nog zwaar. Zeker wanneer we door een nogal onvriendelijke man naar een ander hotel worden doorgestuurd. Na nog een lange zoektocht komen we bij ons nieuwe hotel aan en checken we in. Nu we weer in de bewoonde wereld zijn, zien we eindelijk weer het contrast tussen vies en schoon. We hebben een douche nodig.
De douche geeft ons heerlijk warm stromend water. Water dat voor het de kuip raakt al zwart is van ons vuil. Hoewel we op de handdoek nog een bruine waas achterlaten, voelen we ons schoon en duiken ons bed in. Het is half vijf.
